jueves, 31 de enero de 2013

A ría é nosa e non de reganosa!

Un día estaba dando unha volta cos amigos e vin unha manifestación fronte ao ayuntamiento , era para quitar a regasificadora de reganosa da nosa ría.


 Reganosa é unha planta regasificadora de Gas Natural Licuado, GNL, situada en Mugardos, ao fondo da ría de Ferrol. Os buques de GNL han de facer un percorrido pola ría de cinco km ata Mugardos, pero en toda a ría só 150 metros de ancho teñen calado abondo para este tipo de buques. A entrada só pode realizarse a unha hora determinada da preamar e con mar e vento en calma. O barco é conducido, de modo case acrobático, por catro remolcadores, dous tiran do gasero pola proa cara ao interior da ría e outros dous na popa tiran en sentido contrario para reter e servir de leme ao barco impedindo que se atravese ou encalle. Estes barcos teñen unha manga de 50 metros e a normativa esixe que a canle navegable ten de ter de ancho, como mínimo, cinco veces a manga, é dicir, 250 metros, mentres que a sinuosa ría de Ferrol só ten 150 m como máis arriba se di.

Cando unha actividade, como é a instalación e situación dunha regasificadora, se formula como negocio e o seu fin primordial só é o negocio, a confrontación cos intereses sociais xorde de inmediato. E non se trata de estar de acordo ou de opoñerse a determinadas tecnoloxías, nin a determinadas fontes de enerxía, senón ao procedemento e aos medios utilizados que afectan, sen miramentos, ao conxunto da sociedade (A conveniencia da regasificadora sería outro tema non menos discutible).

As medidas de seguridade e o respecto ás leis relacionadas con este tipo de actividades tan perigosas quedan subordinadas ao negocio do gas. A complicidade necesaria e directa dos poderes públicos: municipal, autonómico e do goberno central, e a do resto dos poderes, é máis que evidente. O mesmo que a dos partidos políticos PP, PSOE e BNG que, como neste caso, ten un protagonismo clamoroso. Todos eles se sitúan con e ao lado do poder económico e fronte a decenas de organizacións de cidadáns.


O pobo revelouse e convocou unha gran manifestación no centro de ferrol de máis de 5.000 persoas.
 Centenares de personas reclaman la retirada de Reganosa de la ría en la manifestación convocada por el Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de FerrolCentenares de personas reclaman la retirada de Reganosa de la ría en la manifestación convocada por el Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de FerrolCentenares de personas reclaman la retirada de Reganosa de la ría en la manifestación convocada por el Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de FerrolCentenares de personas reclaman la retirada de Reganosa de la ría en la manifestación convocada por el Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol

Navantia




Estes días estan acaparando os xornales as protestas dos traballadores de navantia.

Nestos tempos estan a botar a moita xente de navantia por culpa de que non hai traballo, e estes traballadores reivindicanse porque íase construir un dique flotante que daría moito traballo construilo e posteriormente repararíanse barcos nel, e navantia dixo non pola negativa de Bruselas.

A raíz disto os traballadores de navantia invadiron o parlamento grazas a que foron axudados pola oposición que abandonaron o parlamento.

 
O alcalde de Ferrol sentese moi decepcionado porque hai xente no seu partido que dixeron non ao proxecto. 
Eu preguntome ¿Canto resistira Navantia?


Nunca Máis





O 13 de novembro de 2002 estaba a comer coa miña familia vendo a televisión e de súpeto aparece nas noticias "Un petroleiro cargado con 77000 toneladas de petroleo é accidentado preto da Costa da Morte en Galicia".

Eu tiña 7 anos e non era consciente dese acontecemento aínda que a cousa era moi grave.

O presidente da xunta Manuel Fraga asegurou que non tendría efectos sobre o medio ambiente 
¿Iso foi asi ?  

  •  Especies animais afectadas como as focas, tortugas , cetáceos, aves etc. 
  •    Efectos negaticos sobre a pesca
  O primeiro efecto dunha vertedura de grandes dimensións é a perda de pesca debido ao risco de danos nos barcos e os artes. Se existe risco de contaminación das especies comerciais, é mellor prohibir a pesca e é moi importante que permaneza prohibida ata que o problema desapareza e se determinase dende unha perspectiva bioquímica.
Os peixes e mariscos en contacto directo co petróleo ou os seus derivados poden adquirir mal sabor e olor. As concentracións de petróleo necesarias para producir este tipo de efectos varían dependendo do tipo de substancia e da especie. Os peixes teñen a capacidade de matabolizar algunhas substancias, que unha vez que desaparecen do medio os seus efectos serán pouco duradeiros. As especies cun alto contido en graxa, como os peixes azuis reteñen a alteración durante máis tempo que as especies con menos graxa nos músculos.
Se a contaminación alcanza os fondos mariños da plataforma, as especies que viven alí, as bentónicas, terán un maior risco. Os sedimentos mais finos teñen unha maior capacidade de absorber e reter o petróleo, e as especies que viven neles, como a cigala veranse altamente afectadas.

  










 
 
 
 
  •   Destrucción de gran cantidade de  fauna


Despois de esta catastrofe os galegos xuntamonos e creamos o movemento revolucionario Nunca Máis para evitar que se volvera a producir outra catastrofe natural.
    File:Nuncamais.png                                               

domingo, 27 de enero de 2013

A GRAN GUERRA IRMANDIÑA

A Gran Guerra Irmandiña foi unha revolta social que tivo lugar en Galicia entre os anos 1467 e 1469.

Un dos desencadeantes da guerra foi a situacion de conflicto social que se vivía en galicia a causa do abuso da nobraza galega, a fame causada polas malas colleitas ,  e as epidemias como a da peste. O outro gran desencadeante foi a situación de crise politica causada pola guerra civil en castela.

A principios de 1467, a Irmandade estaba xa organizada e implantada no seu papel de ordenamento e xustiza. Unha testemuña da implantación e integración na Irmandade de varios sinalados nobres galegos é a demanda que, en febreiro de 1467, presenta teresa de Zuñiga, condesa de Santa Marta, ante dous representantes da hermandad general  , que se comprometeran a proceder contra os querelados Sancho López de Ulloa, Diego de Andrade e Pedro Pardo de Cela.Na  demanda tamén se indica que esta integración se estendera non só ós nobres das súas fortificacións, senón tamén ós seus vasalos.

Nesta revolta participaron persoas de todas as clases sociais.

Nos principios da primavera chegou a revolta xeral, cando as Xuntas das Irmandades, organizadas en tódalas comarcas galegas, lanzaron a consigna contra fortalezas xa que eran o simbolo do acoso señorial.As columnas irmandiñas coa forza do seu número e o auxilio de trabucos, bombardas e outras armas, acabaron rendendo a gran maioría dos castelos e fortificacións galegas­.






Os irmandiños derrumbaron sobre 169 fortificacións pero ainda así foron derrotados polos señores feudales xa que posuían mellores armas e trala derrota irmandiña os seus lideres foron arrestados e asesinados.